ரமணன் வார்த்தைகளை எல்லாம் தேடி எழுதும் கவிஞன் அல்ல. தானே அது ஒரு அறியா சக்தியின் ரூபமாக பீறிட்டு உள்ளிருந்து வரும் ஒரு ஆன்மீக வெள்ளம்.

‘பாரதி நீ! இதை நான் மேலுக்காகச் சொல்லவில்லை. மனதாரச் சொல்கிறேன்.' 

அவனைப் பொறுத்தவரை கவிதை ஒரு ஆற்றல் அல்ல. ஒரு அனுபவம். எவ்வளவு கவிதை வீச்சு இருந்தால் பாமரனையும் உங்களால் ஆகாயத்துக்குத் தூக்க முடியும்? அவனுக்கு அவ்வளவு வீச்சு இருக்கிறது!

இவருக்கு கிராமிய நடை கைவந்த கலையாக இருக்கிறது. காதலை மட்டுமே எழுதும் கவிஞர் இல்லை அவர். எதையும் எழுதக் கூடியவர்.

இவரது கவிதைகளும் நிமிர்ந்த நடை கொண்டு ஓடுகின்றன. படித்த எனக்கும் சற்று நடை நிமிர்கிறது. அனைத்து உலகத்தையும் பாசிடிவாக பார்க்கத் தோன்றுகிறது எனக்கு.